هنگامی که برای مشاوره به یک متخصص ارتودنسی مراجعه می کنید، ممکن است اصطلاحاتی مربوط به تشخیص و روند درمان بشنوید. با اینکه متخصص ارتودنسی باید تمام مواردی را که برای بیمار ابهام برانگیز است، توضیح دهد اما بهتر است قبل از ارتودنسی یک سری اطلاعات درمورد نام اجزای ارتودنسی ثابت داشته باشید:

بند:

بند ها حلقه هایی فلزی هستند که اغلب به فرم  دندان های آسیاب (کوچک و بزرگ) که قرار است به آن متصل شوند، در می آیند. بند ها در اندازه های متفاوتی موجود هستند که متخصص ارتودنسی با توجه به اندازه دندان بیمار، بند مناسب را انتخاب و دور دندان قرار می دهد. برای نگه داشتن بند ها سر جای خود، از نوعی سمان استفاده می شود. این سمان به هیچ عنوان مضر نبوده و بدلیل داشتن فلوراید از پوسیدگی دندان جلوگیری می کند.

سیم ارتودنسی (آرچ وایر)

سیم اصلی ارتودنسی که با نام آرچ وایر نیز شناخته می شود، به شکل انحنای قوس دندانی ساخته شده و به براکت های هر دندان متصل می شود. سیم ارتودنسی فشار مداومی را به براکت ها و دندان ها وارد می کند که به مرور زمان آنها را به موقعیت اصلی شان باز می گرداند. معمولا بیمار طی دوره درمان خود نیاز به تعویض چند آرچ وایر خواهد داشت که هر کدام دندان ها را به سمت موقعیت نهایی شان نزدیک تر می کنند.ارتودنتیست با ایجاد تغییراتی در فرم آرچ وایر دندانها را درمحل خود تنظیم میکنند..

براکت

در واقع براکت ها واسطه اعمال نیرو به دندان ها هستند. آنها به طور مستقیم بر روی دندان ها نصب  می شوند و سوراخ کوچکی برای رد شدن آرچ وایر ها دارند. براکت ها انواع مختلفی دارند و می توانند از نوع فلزی یا سرامیکی شفاف باشند.

کش ارتودنسی

به طور کلی می توان گفت سه نوع کش در درمان ارتودنسی استفاده می شود:

الاستیک

الاستیک ها متحرک هستند. آنها به قلاب  براکت ها وصل شده و دندان های فک بالا و پایین را به هم متصل می کنند. فشار مداوم ناشی از کشیده شدن الاستیک ، به حرکت دندان های بالا و پایین کمک می کند تا مشکلات بایت اصلاح شده وفک بالا وپایین با هم تنظیم شوند..

اورینگ(o-ring)

اورینگ ها کش های گرد و کوچکی هستند که به دور براکت ها بسته می شوند تا سیم  ارتودنسی را در سوراخ براکت نگه دارند. این کش ها در رنگ های مختلف موجود هستند که به سلیقه بیمار انتخاب می شوند.

جداکننده یا سپریتور

کش های ریزی هستند که در میان دو دندان معمولا خلفی  قرار داده می شوند. این کش ها پس از مدتی میان دندان ها فاصله ایجاد می کنند و امکان قرارگیری  بند را به دور آنها فراهم می کنند.

فنر مارپیچ (اسپرینگ)

فنر مارپیچ روی سیم ارتودنسی و مابین براکت ها قرار می گیرد. فنر ارتودنسی بین دو براکت فاصله ایجاد کرده و دو دندان کنار هم را در یک فک جدا می کند.

قلاب (هوک)

هوک ارتودنسی، قلابی فلزی بوده که از گوشه براکت بیرون زده است. برخی از قلاب ها متحرک هستند ولی اکثر قلاب ها جزئی از بدنه براکت ها می باشند. الاستیک یا چین به این قلاب ها متصل می شوند و امکان بستن فضا یا تغییر تناسب استخوان های فک را فراهم می کنند.

نگه دارنده (ریتینر)

پس از اتمام هر یک از انواع ارتودنسی(ثابت یا متحرک)از ریتینر برای ثابت نگه داشتن نتایج ارتودنسی استفاده می شود.

وکس:

بیماران می توانند برای جلوگیری از آزردگی لب ها یا بافت های نرم دهان، روی براکت ها یا هر یک از قسمت های آزاردهنده ی بریس، نوعی وکس مخصوص قرار دهند.